يك معلول جسمي - حركتي كه با ويلچر حركت مي‌كند، به علت خرابي آسانسور مترو، مجبور به استفاده از پله پرقي شد اما به علت نبود كادر حرفه‌اي براي هدايت وي از بالاي پله پرت شد و آسيب ديد.

محمد صنيعي، معلول جسمي- حركتي در گفت‌و‌گو با خبرنگار اجتماعي فارس، افزود: بنده كارمند هستم و با توجه به كمبود وسايل حمل و نقل براي معلولان و گران بودن هزينه رفت و آمد با تاكسي، معمولاً با مترو رفت و آمد مي‌كنم و براي ورود به مترو معمولاً از آسانسور آن استفاده مي‌كنم.
وي گفت: معمولا براي تردد با مترو از ايستگاه 15 خرداد به سمت شاه عبدالعظيم در شهرري به خانه مادر همسرم مي‌روم، در اين ايستگاه‌ها نيز معمولاً آسانسور كار مي‌كند و مشكلي براي رفت و ‌آمد ندارم اما يك روز اشتباهي در ايستگاه 15 خرداد سوار شدم و در ايستگاه مصلا پياده شدم، مي‌دانستم كه آسانسور دارد اما هنگام استفاده از آسانسور متوجه شدم كه آسانسور خراب است و در اين هنگام واقعاً نمي‌دانستم چه كار كنم.
وي افزود: من از دو پا و يك دست معلول هستم و واقعاً رفت و آ‌مد برايم مشكل است، به هر حال مجبور شدم دوباره به ايستگاه 15 خرداد برگردم كه متأسفانه متوجه شدم در اين ايستگاه نيز آسانسور خراب است به همين علت از يكي از مأموران مترو خواستم كه كمكم كند تا از پله برقي استفاده كنم.
وي گفت:‌اين ماجرا در روز جمعه 5 تير اتفاق افتاد و طي آن مجبور بوديم از پله برقي بالا برويم و بعد دوباره از پله برقي ديگري براي خروج پايين بياييم، به سختي از پله برقي به كمك كارگر ساده مترو بالا رفتيم اما مامور مترو كه معلوم بود هيچ آموزشي براي كمك به معلولان نديده بود، هنگام حركت به سمت پله برقي بعدي كه به سمت پايين مي‌رفت ناگهان ويلچر را حل داد كه من با ويلچر به سرعت به سمت پله برقي رفتم، ويلچر ناگهان به پايين افتاد و من به شدت با پله برقي كه در حال پايين رفتن بود برخورد كردم و به نوعي با صداي وحشتناك به سمت پايين پله پرت شدم و همراه با پله در حالي كه افتاده بودم به پايين مي‌رفتم. مأمور مترو كه دستپاچه شده بود به سرعت اطلاع داد و پله برقي را خاموش كردند و من كه به شدت زخمي شدم را از پايين پله برقي بلند كردند.
وي افزود: خود من هم به شدت شوكه و زخمي شده بودم اما علاوه بر اينكه كارگر ساده مترو هيچ آموزشي در اين مورد نديده بود و نمي دانست چه كار كند يك جعبه كوچك پانسمان هم در ايستگاه مترو وجود نداشت.
صنيعي گفت: سرم شكسته شده بود و به قدري آسيب ديده بودم كه اصلاً نمي‌توانستم هيچ كاري بكنم، به خانواده‌ام هم نمي‌توانستم چيزي بگويم زيرا ديگر اجازه نمي‌دادند سوار مترو شوم.
اين معلول 40 ساله اضافه كرد:‌ بعد از اين حادثه با جاهاي مختلفي از جمله شوراي شهر مكاتبه كردم و از طريق ايميل موضوع را به چند نفر از اعضاي شوراي شهر، مدير عامل مترو و شهردار تهران اطلاع دادم اما با كمال تعجب يكي از اين اعضا در جواب من گفت چرا از مردم كمك نخواستيد، يكي ديگر از اعضاي شورا نيز گفت نام ايستگاه و مأمور را بگوييد تا برخورد كنيم.
وي گفت: هاشمي، مدير عامل مترو نيز در جواب من گفت، زمين هاي اطراف ايستگاه مترو در بازار تجاري است و ما براي نصب آسانسور نمي توانيم آن را بخريم و نمي‌توانيم در همه ايستگاه‌هاي مترو آسانسور بزنيم.
وي افزود: درخواست من اين نبود كه حتماً همه جا آسانسور بزنند، بلكه مي‌توانند با هزينه اندك افرادي را آموزش دهند تا به معلولان و افراد ناتوان در ايستگاه مترو كمك كنند، يا حداقل پوسترهايي را نصب كنند كه كارگران مترو را نسبت به اين موضوع آگاه كنند و گرنه مردم با محبت كشورمان در بسياري از جاها به من كمك مي‌كنند اما بايد در اين زمينه آموزش ببينند و بدانند كه چگونه در اين مواقع بايد اقدام كنند.

www.liftiran.com